Hoe wordt kinderalimentatie berekend?
In deze blog legt Ilona Hendrikx uit hoe doorgaans een alimentatieberekening wordt opgesteld, en op welke wijze een alimentatieplicht kan worden vastgesteld.
Berekening van de alimentatie
Bij het berekenen van de hoogte van kinderalimentatie staan twee begrippen centraal: de behoefte van degene die de alimentatie gaat ontvangen en de draagkracht van degene die de alimentatie moet gaan betalen. Er wordt eerst gekeken naar de behoefte van de alimentatieontvanger. Wat zou de alimentatieontvanger in de ideale situatie aan alimentatie moeten ontvangen om in het levensonderhoud te voorzien? Daarna wordt er gekeken naar de draagkracht van de alimentatiebetaler. Wat kan die in feite betalen? Om deze berekeningen op te stellen is relevant welke zorgregeling zal gaan gelden.
Stap 1: Het netto besteedbaar gezinsinkomen
De eerste stap bij het berekenen van kinderalimentatie is het kijken naar de inkomens van beide ouders. Beide ouders moeten inzage in hun inkomens geven door overlegging van loonstroken en jaaropgaven c.q. aangiften inkomstenbelasting.
Stap 2: De behoefte van de kinderen
Voor de behoefteberekening wordt doorgaans gekeken naar het inkomen van beide ouders tijdens het samenzijn, daar deze inkomens doorgaans het welzijnsniveau van het gezin vertegenwoordigen. Bij kinderalimentatie wordt er rekening mee gehouden dat ouders de kosten van verzorging en opvoeding van hun kinderen niet helemaal zelf hoeven te betalen, daar de kinderbijslag doorgaans een deel van de kosten dekt. Het restant komt voor rekening van de ouders zelf. Dit restant heet het ”eigen aandeel van ouders in de kosten van de kinderen”, ofwel de behoefte aan kinderalimentatie. De behoefte wordt vastgesteld aan de hand van een tabel die speciaal door het Nibud is ontwikkeld.
Stap 3: De draagkracht van beide ouders
Daarnaast spelen de huidige inkomensgegevens een rol bij de draagkrachtberekening. Om de draagkracht van de alimentatiebetaler vast te stellen moet eerst het netto-inkomen van diegene worden vastgesteld. Op dit inkomen mag de alimentatiebetaler eerst een aantal kosten (zogenaamde lasten) in mindering brengen. Het gaat hierbij met name om kosten die de alimentatiebetaler moet maken om zelf rond te kunnen komen. Bekende kosten (lasten) zijn bijvoorbeeld: de bijstandsnorm voor alleenstaande (het minimale bedrag dat iemand nodig heeft om rond te kunnen komen), redelijke woonlasten en de premie voor de zorgverzekering. De optelsom van al deze kosten noemt men ook wel het draagkrachtloos inkomen. Dit is dus in feite het bedrag dat de alimentatiebetaler voor zichzelf nodig heeft en waaruit hij geen alimentatie kan betalen. Pas als er van het netto-inkomen na aftrek van al deze kosten nog een positief saldo overblijft, moet er alimentatie betaald worden. Het positieve saldo noemt men ook wel de draagkrachtruimte.
Stap 4: De zorgregeling
De volgende stap is om te kijken naar de zorgregeling die zal gelden. In dit kader is relevant wie de meeste zorgtaken heeft. Hebben de ouders een co-ouderschapsregeling of woont het kind voornamelijk bij één ouder? Dit is belangrijk, omdat het impact heeft op de alimentatie.
Vastleggen van de alimentatie
Wanneer partijen het eens kunnen worden over het berekende bedrag, dan kan dit bedrag aan kinderalimentatie worden vastgesteld in een (aanvullend) ouderschapsplan. Mogelijk wordt dit ouderschapsplan bekrachtigd door de rechter, doch dit is ook afhankelijk van de omstandigheden van het geval. Worden partijen het niet eens over de kinderalimentatie, of is communicatie hierover met elkaar niet mogelijk, dan zal de rechter worden verzocht om een bedrag aan kinderalimentatie vast te stellen.
Slot
Alimentatieberekeningen zijn vrij complexe lange berekeningen waarin de bruto inkomensbestanddelen en kosten worden verwerkt. Wij raden u aan om een berekening door een advocaat of mediator te laten maken. Mocht u vragen hebben over uw persoonlijke situatie, neem dan gerust vrijblijvend contact met ons op.
